Rozdział 12 "Rewelacji kilka"

(…)

- Wszędzie was szukałem- zziajany Carney oparł się o pień drzewa- Musicie iść ze mną. Przybył tu ktoś kto może nam wyjaśnić dwie rzeczy. Po pierwsze czemu królowa zdołała się tutaj zmaterializować , skoro nie włada magią i po drugie…- przerwał na chwilę budując  napięcie.- Prawdopodobnie wie gdzie znajdziemy miecz.

Arien nie czekała aż chłopak powie coś jeszcze. Ostatnie słowa nie zdążyły dobrze rozpłynąć  się w powietrzu a ona już rzuciła się biegiem w bliżej nieokreślonym kierunku.

- Jest teraz u Gail- zawołał za nią na co ta zatrzymała się gwałtownie i przez moment sprawiała wrażenie zdezorientowanej rozglądając się we wszystkie strony po czym podeszła z powrotem do nich i chwyciła za rękę obu ciągnąc za sobą. Nathaniel posłusznie maszerował za nią śmiejąc się w duchu tak naprawdę nie wiedząc dlaczego. W jej towarzystwie zwyczajnie nie potrafił inaczej, zawsze gdy znajdowała się w pobliżu wprawiała go w dobry nastrój. Ocknął gdy ta szarpnęła go trochę mocniej i zorientował się że się zatrzymał. Zakłopotany posłał Arien przepraszający uśmiech na co ta tylko szybciej pospieszyła w kierunku znajomego miejsca. Gdy dotarła do celu zatrzymała się tak gwałtownie że chłopak prawie mało na nią nie wpadł. Zerknął jej przez ramię co nie było trudne bo była trochę od niego niższa.

Za stołem siedziała opatulona kocem Gail obok której przysiadłą z jak zwykle zaciętą mina Irvette, Carney oparł się o ścianę nonszalancko zakładając ręce na piersi a Hagen stał z boku obserwując zebranych z typowym dla siebie rozbawieniem. Tyłem do Natea i Arien stała dziewczyna ubrana w brązową, podróżną suknię której brzegi były wykończone jaśniejszą tasiemką. Właśnie tłumaczyła im coś żywo przy tym gestykulując ale kiedy zobaczyła, że patrzą gdzieś za nią odwróciła się w stronę nowoprzybyłych. Była mniej więcej wzrostu Arien. Z jej postawy biła pewność siebie ale i coś co wzbudzało zaufanie. Oliwkową cerę znaczyły gdzieniegdzie piegi. Ostre rysy twarzy łagodziły wymykające się z kucyka ciemnoblond włosów niesforne kosmyki, które jak zauważyła dopiero po sekundzie były zielone.

- Zróbcie coś dla mnie i przestańcie tak stać w drzwiach jak dwa słupy soli bo to trochę stresujące- usta dziewczyny wygięły się w łagodnym uśmiechu tworząc w policzkach dołeczki.

Gdyby powiedziała to przywódczyni Arterian Arien pewnie skuliłaby się w sobie tak jak zwykle w jej obecności. Z tego co zdążyła zauważyć nie była jedyną osobą reagującą w ten sposób. Z jakiegoś powodu, którego sama sobie nie umiała wytłumaczyć ta niepozorna kobieta wzbudzała w niej lęk  co było dziwne zważywszy na to, że łączył je wspólny cel.

Jednak nieznajoma swoją obecnością rozładowywała napięcie jakie tworzyła Irvette.. Nathaniel lekko wepchnął ją do środka po czym oboje podeszli do stołu.

- Nie wiem jak ty to robisz, ale gdzie bym Cię nie spotkała zawsze pojawiasz się w towarzystwie ładnych dziewczyn- zwróciła się do Natea z filuternym uśmiechem na co ten zawstydzony spuścił wzrok a Arien zorientowawszy się, że to o nią chodzi poczuła jak jej policzki oblewa rumieniec. W duchu dziękowała za półmrok panujący w pomieszczeniu, który miała nadzieję trochę zamaskował zdradziecki pąs.

- W każdym razie dobrze że jesteście- stwierdził Hagen.

- Właśnie tłumaczyłam im jak ważne jest, żebyśmy wyruszyli jak najszybciej- blond włosa zaczęła pospiesznie przerzucać wszechobecne papierzyska po czym przestała jakby przypomniała sobie że miała zrobić najpierw coś innego.- Wiecie coś o czakramach mocy?- spytała choć jej głos zdradzał, że nie wierzy aby ktoś wiedział o co jej chodzi.

- Jest to taki…, nazwijmy to systemem energetycznym. Opiera się na siedmiu czakrach: podstawy, przyjemności, osobowości, miłości, kreatywności, transcendencji i absolutu. Utrzymują świat w równowadze i emitują energię. - powiedziała nieśmiało Arien.

- Nareszcie ktoś kto zna się na rzeczy!- nieznajoma radośnie klasnęła w dłonie.- Żeby były bardzie stabilne zazwyczaj przywiązuje się jej do jakiś miejsc rzadziej przedmiotów- powiedziała zwracając się do pozostałych

- Na Avalon każda czakra odpowiada jednemu z siedmiu menhirów ustawionych na planie kręgu co miało być dodatkowym zabezpieczeniem przed rozerwaniem ale na niewiele to się zdało.-  dodała kasztanowłosa czując się trochę pewniej.

- Między innymi  dlatego tutaj jestem. Kradzież klepsydry zdestabilizowała zasłonę i uwierzcie mi jest gorzej niż można by przypuszczać. Kurcze nie wiem jak wam to dobrze wytłumaczyć.- Oparła się ciężko zaciskając ręce na blacie stołu.-  Chodzi o to, że Silmearda jest pierwotnym światem, pierwszym jaki powstał. Wszystko co się dzieje tutaj wpływa na inne a to dlatego- przerwała przenosząc wzrok na Arien.-  że łącznikiem pomiędzy bytami są żywioły. Czakry są w pewnym sensie ich częścią mającą tak jak powiedziałaś utrzymywać wszystko w stanie równowagi, każdy świat ma swoje ale pieczęć jest tylko jedna i dlatego trzeba ją odtworzyć.- powiodła wzrokiem po swoich towarzyszach- Czakra podstawy Silmeardy jest zespolona z Xelarem, legendarnym mieczem Zethara.  Który znajduje się tutaj- postukała palcem jakieś miejsce na mapie.

-  Dolina przeklętych- odczytał nazwę Hagen.

- Niezbyt przyjazna nazwa- stwierdził Nate zaglądając Arien przez ramię tak, że czuła na karku jego oddech.

- Mnie zastanawia tylko jedno- oznajmiła dziewczyna a kiedy spotkała wzrok nieznajomej dziewczyny mówiła dalej.- Nikt z nas nie wiedział o tym, że istnieje coś takiego jak pierwotny świat, tym bardziej że w nim żyjemy. Nie wspominając, że jesteś pierwszą osobą która  wie gdzie jest zaginiony od setek lat miecz powiązany jak się ukazuje z najsilniejszą czakrą. Możesz mi to wytłumaczyć w jakiś wiarygodny sposób?- poprosiła z nutą niedowierzania w głosie.

- Zapomniałam się przedstawić- posłała jej zakłopotany uśmiech.- Nazywam się Sottile. Skąd to wiem? Wszystko powiedział mi ojciec, który jest równie wiekowy co twojej moce.- o ile do tej pory Arien czuła lekkie zakłopotanie usłyszanymi informacjami tak teraz niemal mogła sobie wyobrazić malujący się na jej twarzy ogromny znak zapytania.- Jestem córką Ghoba, pana Ziemi.

*

Gail stwierdziła, że nasuwające jej się porównanie do tego jak wygląda wszechświat jest w sumie dosyć zabawne zważywszy na miejsce w którym przyszło jej mieszkać. W świetle ostatnich rewelacji Silmearda, jako pierwotny świat,  przypominała jej pień drzewa a reszta: Narnia, Ziemia, Alagaesia i wiele innych były jak wyrastające z niego gałęzie. Gdy jakiś szkodnik czy choroba zainfekuje ten potężny acz delikatny organizm główny konar choć słabszy ale przetrwa jednak nie wszystkie odgałęzienia mogą mieć tyle szczęścia.

Gdy Sottile wyjawiła im kolejną sensację Irvette podjęła decyzję, że wyruszą już wieczorem, zwłaszcza iż Dolina przeklętych znajdowała się półtora dnia drogi od puszczy Wschodnich Rubieży. Okazało się że brak jako takiej pieczęci powodował niecodzienne zdarzenie. Każda czakra była przywiązana do jakiegoś obiektu a przez zaistniałe anomalie mógł się on dowolnie przemieszczać pomiędzy światami by po bliżej nieokreślonym czasie powrócić na swojej miejsce. W skład tej błyskawicznej ekspedycji mieli wchodzić wszyscy obecni przy owej rozmowie. Poza nią. Nigdy nie była jakoś specjalnie dobra w bezpośrednich starciach, choć na opanowanie najprostszych zasad samoobrony poświęciła wiele godzin treningu. To zwyczajnie nie była jej bajka ale była szczęśliwa, że może przydać się w inny sposób. Obracała w palcach granatową bryłkę o nieregularnych kształtach, po czym mocno rzuciła nią w ścianę przez co rozpadła się na pół a ze środka zaczął wydobywać się szary dym.

- Matko co tak cuchnie- przez opary przebił się Nate odganiając się od nieprzyjemnego zapachu.- Tylko mi nie mów, że to jakiś dziwny efekt uboczny  twojej choroby.- dodał zaczepnym tonem na co Gail nie zareagowała tylko  podniosła roztrzaskaną skorupę

- W zamierzeniu maiło wyjść coś na kształt dynamitu, który oprócz oczywistego zniszczenia  miał paraliżować wroga.- oznajmiła pokazując mu resztki niedoszłej broni

- Paraliżować?- spytał jakby pierwszy raz usłyszał to słowo.

- Dokładnie. Człowiek padł by na ziemię nie mogąc nic na to poradzić i byłby zupełnie nieszkodliwy przez dłuższą chwilę- wzruszyła ramionami niezadowolona ze swojego wynalazku.

- Zawsze możemy zasmrodzić ich na śmierć- Nathaniel starał podnieść się ja na duchu.- Choć z drugiej strony przydałyby się jakieś maski przeciwgazowe żebyśmy się nie potruli.- dodał po chwili.

- Dobrze, że wszystkich dbasz- Gail uśmiechnęła się lekko.

-Bezpieczeństwo przede wszystkim- oświadczył robiąc ręką gest jakby chciał objąć każdego mieszkańca podniebnego miasta.

- O czym rozmawiacie?- spytała Arien, która pojawiła się znikąd.

- Ja… Gail pokazywała mi kilka swoich wynalazków- chłopak miał nadziej, że jego głos zabrzmiał pewniej niż sam się czuł.

- Mam coś dla każdego z was- Pani Złota rączka podjęła wątek po czym z szafki w kredensie wyciągnęła coś zapakowanego w przybrudzone płótno i dumna z siebie podała zawiniątko Arien. Gdy dziewczyna rozwinęła materiał zobaczyła kuszę, która była nieco inna niż te z którymi spotkała się do tej pory.- Pozwoliłam sobie ją trochę ulepszyć- Gail wskazała na coś przypominającego bębenek.- Tutaj można zamocować zapas bełtów*. Wszystko się sprowadza do tego, żeby strzelać szybciej. W momencie gdy oddasz strzał cięciwa automatycznie wróci na swoje miejsce a na puste miejsce wsunie się kolejny pocisk.

-Sprytnie- orzekł Nate z uznaniem.

-I to jeszcze jak.- poparła go Arien uśmiechając się do Gail.

Rozmawiali jeszcze przez chwilę gdy usłyszeli jak Irvette woła ich, żeby się pospieszyli. Gail wyszła na zewnątrz żeby przekazać jej kilka informacji odnośnie broni którą dla nich przygotowała. Arien przerzuciła sobie przez ramię torbę i miała wyjść za przyjaciółką ale poczuła ciepły uścisk na dłoni. Popatrzyła w oczy Nate i zaskoczona dostrzegła w nich strach.

-Tak?- spytała.

-Obiecaj mi jedno. Bez względu na wszystko, nieważne co się stanie, będziesz na siebie uważać.- poprosił z niespotykaną u niego stanowczością.

* * * * * * * *

Czytasz? Skomentuj!

Witam was w Nowym Roku! Mam nadzieję, że doszliście do siebie po sylwestrze ;)

Co do drugiego opowiadania to mam mały „kryzys”, doszła do tzw dziury czyli miejsca gdzie nie bardzo wie się co ma dziać się dalej. Wszelkie pomysły mile widziane a nuż widelec mnie jakoś natchną?

*nie wiem czy dobrze odmieniłam bełt- „nabój” do kuszy przypominający strzałkę.